Woensdagavond zeilwedstrijden-2016

Woensdagavond zeilwedstrijden-2016

Tijdens het palaver werd gekozen voor de Noord-Oost 2 baan. Bij het intekenen van de wedstrijd in de kaart, bleek dit gezien de wind in eerste instantie een nogal stevige afstand te zijn. Echter, al snel bleek dat dit niet de grootste uitdaging van die avond te zijn……. Het tijdig halen van de startlijn bleek al een wedstrijd op zich . Voor diegene die om 19:30 uur zouden starten en onmogelijke opgave en voor de starters van 19:45 uur was het voor de meeste ook niet alleen een kwestie van het bijzetten van alle zeilen. Nee…. zelfs met het bijzetten van de motor tot net voor het startsein was dit al een hele operatie. Sommige van ons hadden zelfs zo veel tijd nodig, dat zelfs binnen de 5 minuten voor de starttijd de motor nog bijstond en daarmee, zoals later bleek, starten eigenlijk overbodig was geworden. Een keiharde diskwalificatie volgde.

Nog deze onstuimig start, kon de wedstrijd dan eindelijk beginnen en ik moet zeggen, met deze wind ook een genot om weer eens lekker tegen elkaar te strijden. Soms was het zelfs zo gezellig, dat in deze strijd Orion, Sail4Fun en de Avanti zo dicht naast elkaar lagen , dat je haast over kon stappen. Die gezelligheid ging echter niet altijd op :):):)…. Onze gerespecteerde voorzitter, die toch het juiste voorbeeld zou moeten geven , nam het niet zo nauw met de regels. Na een noodzakelijk overstag van voorgenoemde om zo buiten de vaargeul te blijven , werd een halfwindse koers gezet met de zeilen over stuurboord, op de moment dat wij (Avanti) met een aandewindse koers met de zeilen over bakboord op ramkoers kwamen, volgende een luidkeels “Bakboord “ van onze zijde, waarop een reactie volgde “ ik kan niet wijken volgde” …. Dat zagen wij toch enigszins anders, door sterk af te vallen had achter ons langs gevaren kunnen worden, maar goed dit gebeurde niet , dus galant zoals we zijn is er met een licht verhoogde bloeddruk toch maar besloten dat Avanti koers ging wijzigen en ook overstag ging . Deze bloeddruk liep al snel op naar het hoogte punt , toen bleek dat de Spero Invidiam de eerst volgende boei wel kon halen en Avanti niet hoog genoeg kon en daardoor een extra overstag moest maken, met als gevolg dat deze bloeddruk het kookpunt had bereikt toen na het ronden van de boei de Spero Invidiam circa 3/4 mijl was uitgelopen.

Toch bleek het bovenstaande onze redding, omdat de vriendelijke bemanning van de Sail4fun er ons op wees dat de eerstvolgende ton , door 80% van de schippers verkeerd gerond werd (BB ipv SB). Een zeer welkome tip , omdat we anders wellicht de zelfde koers gevolgd hadden als onze voorganger en jullie weten inmiddels wie dat was:):):)….. Nadat er gefinisht was en de bloeddruk inmiddels weer op normaal niveau was, zetten we koers naar de haven, waarna de altijd gezellige nabespreking volgde. Natuurlijk werd er wederom volop gediscussieerd en volgde er voor een aantal schippers een behoorlijke teleurstelling. 1 Schipper was niet gefinisht, wat een persoonlijke keuze is, maar maar liefst 6 schippers werden gediskwalificeerd in verband met het verkeerd ronden van de ton en /of het bijhebben van de motor binnen 5 minuten voor de starttijd. Erg zuur, maar helaas daar zijn de regels nu eenmaal voor in het leven geroepen.

Ondanks voor vele de tegen vallende resultaten , was het toch weer een prachtige en vooral gezellige avond.

Met vriendelijke groet, Antoine van der Weegen, (Schipper van de Avanti, C&C 34)

 

Uitslag eerste race:

 

 

2e wedstrijd- Woe 18 mei

Uitslag tweede race:

 

 

3e wedstrijd- Woe 25 mei

Welkom in de wondere wereld van ……….  de zeilsport.

Alleen nog maar in een tent of caravan vakantie gehouden, nog nooit een jachthaven van dichtbij gezien, laat staan een zeilboot van binnen.

Dan wordt je terloops gevraagd (door Jan) om een dag of twee mee te gaan zeilen en daarna deelnemen aan een “wedstrijdje”.  Je bent dan een opstapper.

“Ik leer je wel hoe je het e.e.a. moet doen, da’s niet zo moeilijk.”

Makkelijk kletsen als je al meer dan 50 jaar actief in de zeilsport zit.

Mijn ervaringen van die tweedaagse zet ik hieronder kort op papier.

In de reis naar Dinteloord redelijk stevige zeemansverhalen aangehoord (jullie kennen Jan!) en hoe alles zo’n beetje reilt en zeilt daarginds.

Wat al meteen opvalt is dat in het dagelijkse taalgebruik veel spreekwoorden en gezegden uit de scheepvaart komen en dat je die in de loop van die twee dagen ook herhaaldelijk zult horen en toepassen.

Iedereen krijgt wel eens de wind van voren, je moet overstag gaan of je wordt gekielhaald als je dat verdiend hebt.

Na aankomst is het uitvaren naar Volkerak en Krammer.

Veel beroepsvaart en Jan geeft mij voor mijn gevoel al meteen redelijk wat verantwoordelijkheid door mij het roer in handen te geven en maar richting bepaalde boeien te laveren, terwijl hijzelf de zeilen (fokzeil en grootzeil) klaar maakt voor gebruik. Met wind van achteren is het redelijk rustig zeilen. Onderwijl uitleg krijgend van de functie en kleuren van de diverse boeien (betonning is boeiend als je er geen verstand van hebt!)

Strijken van de zeilen als je door de Krammersluis moet, de sluis invaren en zien hoe bellenschermen er voor zorgen dat zout en zoet gescheiden blijven bij het invaren  en schutten (weer een nieuwe ervaring). Zorgen dat de boot niet tegen de betonnen zijwand komt, zien hoe het verkeer tijdens het schutten omgeleid wordt terwijl de brug openstaat.

Daarna de sluis uit en opvaren naar de sluis bij Bruinisse tussen Krammer  en Grevelingen. Daarna is het heerlijk rustig: lekker briesje, een bescheiden zonnetje, maar meer dan genoeg om aardig te verbranden, geen beroepsvaart, niet veel andere zeilboten (tis tenslotte maar een gewone dinsdag). We varen langs Veermansplaat richting Hompelvoet en meren daar ergens op een klein eilandje aan.

Samen genieten van de rust, eten we samen een hapje, daarna koffie en last but not least: een stevige borrel met goeie mannenpraat.

Jan legt me nog de principes van de stand van de zeilen uit en daarna “onder zeil”.

’s Morgens een stevig ontbijt met koffie en spek met eieren zodat we een goede bodem hebben om de dag door te komen.

We varen rond Stampersplaat richting de sluizen. De wind is ’s nachts gedraaid en die hebben we weer van achteren: rustig varen, geen gehaast. Heel relaxed voor mij als “eerste stuurman”, maar minder tot genoegen van Jan, want die wil me nog het e.e.a. leren voor de wedstrijd straks. Dat doen we dan voordat we de haven invaren en dat is iets andere koek dan rustig varen: zeilen van stuur- naar bakboord en weer terug. Is effen werken geblazen, maar dat moet lukken.

Boot invaren, hapje eten en alles klaarmaken voor de wedstrijd.

Wat opvalt is de amicale manier van omgaan met elkaar voorafgaande aan de wedstrijd: informatie uitwisselen over de boot, elkaar groeten,  uitleg krijgen over de te varen route (N3) etc. Dit heet palaver, wat betekent “langdurig gepraat.”

Dit  slaat later tijdens de strijd om naar een redelijk semi-professionele, maar sportieve instelling en gedrevenheid met inachtneming van de zeil- en wedstrijdafspraken. Nou gaat het er om, ieder voor zich!

- Wist ik veel van handicaps en ratings die praktisch iedere boot heeft? Totaal niet.

- Wist ik veel hoe er gestart moest worden? Echt niet, maar het was wel spannend om op het juiste tijdstip over de startlijn te varen op basis van GPS time.

- Wist ik veel van N3, N4 ( respectievelijk stuurboord en bakboord)? Nee dus.

- Wist ik iets van de volgorde waarin boeien gepasseerd moeten worden? Nee.

Ik moest blindvaren op de kennis en commando’s van Jan en zijn vaarmaat Jeroen.

Jan gaf in mijn ogen professioneel leiding aan Jeroen en mij als opstapper, inwendig misschien wel een keer vloekend als het niet snel genoeg ging, maar dat was niet te merken. We voeren alle boeien in de goede volgorde, hadden er samen lol in dat niet iedereen dat deed en moest terugvaren om de boei aan de goed kant te nemen.

- Wist ik veel dat je beter geen pet kon opzetten. Die van mij woei zo het water in. Niet meer doen dus!

- Wist ik veel hoe er gefinisht moet worden: zelf eigen GPS-time noteren en de tijd van de boot achter je ter controle. Nooit van gehoord.

- Wist ik veel dat je geen Nederlandse vlag mag voeren als je een wedstrijdboot bent. Nee.

- Wist ik veel…………………

Ik zou best nog een aantal zaken kunnen opnoemen waar ik “de ballen verstand” van heb, maar dat doet niet ter zake.

Tjonge wat heb ik genoten van de wedstrijd en het gevoel daarbij: snelheid, spanning, sensatie, sportiviteit, speelsheid, alles op ’n hoop.

Jan en Jeroen waren het er over eens dat dit een van hun betere tot beste wedstrijd tot nu toe was. Ik ook natuurlijk. Ik kon het alleen maar beamen.

Na de wedstrijd wachten op de uitslag, biertje en borrelhapje erbij, discussiëren over van alles en nog wat en als echte vaarvrienden weer uiteen gaan.

Op de terugweg naar huis had ik nog heel wat te vragen aan Jan en hij te vertellen over van alles en nog wat.

Conclusie na 2 dagen: Welkom in de wondere wereld van de zeilsport. Een wereld met zijn eigen sores, zijn eigen sterke verhalen, onderlinge rivaliteit en verbondenheid.

Wel een mooie wereld en dat heb ik mogen ervaren.

Zeker voor herhaling vatbaar.

      

Door Sjaak Mestrum (opstapper op de Vics Blue)

Uitslag derde race:

4e wedstrijd- Woe   1 juni

Uitslag vierde race:

5e wedstrijd- Woe   8 juni

Uitslag vijfde race:

6e wedstrijd- Woe 15 juni

Wat doe je als de wind niet in je zeilen staat?

He Margot, ga je mee zeilen?? Hmmm… mijn evenwichtsorgaan is niet zo bestand tegen golven en ander gewiebel. Oh… maar op de boot van Mark wordt NIEMAND ziek…  dus ik hoor mezelf  “ja leuk” zeggen…..

Woensdagavond 15 juni is het dan zo ver. Chaotisch vertrek, dus de wijn blijft per ongeluk thuis in de koelkast liggen. De rotonde wordt 3 x genomen, omdat we wel/niet naar de ALDI willen…. Dus ik ben al misselijk voordat ik überhaupt een boot gezien heb.

Toch wel enigszins gespannen loop ik braaf achter de 2 mannen aan en wacht op instructies. Die volgen: Zitten… en vooral niet op de touwen (die geloof ik anders heten.. ) zitten.  Okay, dat kan ik wel. De boot wordt klaar gemaakt. Vijf voor zeven, net op tijd voor de briefing… ohhh, ze komen al terug lopen. En nu? Ik zie Mark en Michiel heeeeeeeeeeel relaxed reageren. Het zal vast goed komen.

En dan ben ik getuige van een lesje Chinees….. bakboord, stuurboord gaat nog wel… Vervolgens worden er allemaal andere krachttermen in geslingerd: knijpen, afvallen, lieren, spero, second love…. Jaaaaaaaaaaaaa jaaaaaaaaa….  En dan… komt er een boot van rechts. Op “ramkoers”…. Dat begrijp ik dan nog wel!  Er wordt weer iets in het “chinees” gezegd, waaruit ik begrijp dat wij niet aan de kant gaan…… Uhhh heren!!!! Voor m’n gevoel gaat er een boot 5 cm achter ons langs. Was dit nu perfecte inschatting en pure stuurmanskunst? Of een stukje lefgozerij???

Het is heerlijk stil en rustig op het water. Bijna geen wind. Soms liggen we zelfs stil. Tijd om te genieten van de zonsondergang, de wolken, de andere boten. Heerlijk. Ook tijd om foto’s te maken in de Titanic poses. Michiel als Leonardo di Caprio. En het zeil als Kate Winslet…  Toch wordt het rustig dobberen niet toegestaan. Op allerlei manieren wordt geprobeerd de wind in de zeilen te krijgen. Mark dirigeert Michiel van links naar rechts… oh nee…. Van bakboord naar stuurboord  en weer terug, terwijl hij in de lucht kijkend het roer (met z’n knieën) stevig in handen lijkt te hebben. En ja hoor… van 1 knoop gaan we naar 1,5 …

Mooie wolken , mooi gezelschap, spannende verhalen en rust. Drie uur  varen… ’t lijkt wel een week vakantie. Wat brengt het water een heerlijke rust!

We stappen van de boot…en ik ben super trots op mezelf, want ik heb genoten, en ik ben niet misselijk geworden. De uitslag wordt berekend. Ik kijk m’n ogen uit… Zie allemaal relaxte mensen, die genieten van hun sport. En lekker eten… en bier! Geen gestress, geen boze mensen, fantastisch.

Vanmorgen toen ik wakker werd dacht ik dat ik nog steeds op de boot van Mark zat…. Of een water bed. De hele kamer gaat lichtjes heen en weer… Dus ik ben aan het nagenieten. Ook de school wiebelt…  Komt zojuist een leerling naar mij toe. Hij is boos. Slechte communicatie hier op school…. Ik kijk hem aan en vraag: Stel … je bent aan het zeilen… en er staat geen wind en je wilt toch vooruit komen… wat doe je dan??? Hij kijkt mij aan met een paar glazige ogen…  Dus ik leg geduldig uit: Sommige mensen blijven dan dobberen. Anderen zetten de  motor aan. En weer anderen praten chinees, en zorgen op de een of andere manier dat daarmee de wind in hun zeilen komt!

Dank jullie wel voor een heerlijke avond! Ik wiebel nog even verder!

Groeten, Margot (een opstapper op de Fun4Four)

Uitslag zesde race:

7e wedstrijd- Woe 22 juni

Een chaotisch avondje!

De storm is gaan liggen, de ijsballen zijn gesmolten. De zon schijnt weer. Even terug naar afgelopen woensdag 22 juni.

We verzamelen bij de AH in Prinsenbeek om nog gauw de laatste fourage te halen. Dan binnendoor naar Dinteloord voor de 7e zeilwedstrijd van dit seizoen. De zon schijnt heerlijk warm en de windmolens maken hun rondjes. Joepie, er is dus wind. De bemanning van 12 schepen heeft zich verzameld op het terras. Na ampel overleg wordt besloten om Zuid 2 te varen. De sluis blijft open dus we kunnen de hele avond wegblijven als we willen.

Eenmaal aan boord maken we snel het schip wedstrijd klaar. De motor wordt gestart en de trossen losgegooid. Door de sluis naar open water. Zodra we de sluis door zijn schakelen we de marifoon terug naar kanaal 10. Met de stuurautomaat aan het roer hebben we onze handen vrij om de zeilen te hijsen. Nog even en dan kan de motor uit. Wat een heerlijke rust...

Maar al snel stuurt de schipper richting de startlijn. De schepen laveren zenuwachtig op en neer. Het aftellen is begonnen. Iedereen probeert de beste positie te bemachtigen. Nek aan nek, of beter gezegd, boeg aan boeg schieten de schepen vooruit. We proberen positie te houden t.o.v. de Spero Invidium die nadert aan bakboord. Opeens is daar achter ons aan stuurboord zijde de Scopare die probeert in te dringen. De Fun4Four is niet van plan te wijken maar moet afhouden om een aanvaring te voorkomen. Snel wordt de koers verlegd en als we achterom kijken zien we pas wat er voor zeeslag heeft plaatsgevonden. Zelf ben ik behoorlijk geschrokken in ieder geval. Over deze spannende start zal vanavond zeker nog gediscussieerd worden.

Op naar de eerste ton. De schepen die we voor moeten laten gaan wijken van de koers af. Gaan ze echt allemaal verkeerd omdat ze blind achter elkaar aanvaren? Snel wordt er contact gezocht via de marifoon. Blijkbaar is de vaarroute gewijzigd naar Zuid 1. Terwijl wij in de sluis voeren is dit door gegeven via de marifoon. Nu pas snappen we dat wij verkeerd varen. De schipper stuurt bij. Hopelijk hebben we niet teveel tijd verloren.

Langzaam komt Piet langszij. En hoewel hij voor spek en bonen meevaart heeft hij toch aardig de gang erin gekregen. Aan de hoge kant passeert hij ons. Leuk om te zien hoe Piet in zijn eentje zichtbaar geniet.

De laatste boei komt in zich. Nadat we deze gerond hebben valt de wind bijna weg. We dobberen langzaam over de finishlijn, precies 27 minuten na de start. Heerlijk uitgewaaid komen we terug in de haven. We drinken een drankje en genieten nog even na op deze warme avond.

Het leerpunt van deze avond is dat we elkaar eerder moeten aanroepen zodat duidelijk is wat je bedoeling is. Bij overtreding van de regels kan dan ook tijdens de wedstrijd meteen het strafrondje gevaren worden.

Mark, bedankt voor het meevaren. Het was weer erg gezellig, spannend en leerzaam. Ik wens iedereen veel succes voor de laatste wedstrijd volgende week. Dat de snelste mag winnen.

Groet, Jan-Willem (bemanning Fun4Four)

 

Uitslag zevende race:

8e wedstrijd- Woe 29 juni (+prijsuitreiking)

De afsluiting

Het is een vreemd jaar geweest. Het weer heeft zich van zijn meest onvoorspelbare kant laten zien. Of hadden de weersites hadden het om de een of andere andere technische reden vrijwel steeds helmaal mis, zelfs nog tot op de dag zelf?

Zo ook op woensdag 29 juni. ‘S ochtends werd er nog geWhatsApped over hoeveel reven er wel niet nodig zouden zijn. Uiteindelijk begon de wedstrijd met een kalm windje, eindigde in vrijwel windstilte en kropen (bij gebrek aan betere bewoording) de boten over de meet. En dat was dit jar niet de eerste keer.

Ook qua nattigheid (of eigenlijk het gebrek daaraan) op de woensdagavonden was het uitzonderlijk. Terwijl er overal in Nederland geklaagd werd over de vele regen (en bliksem) en er evenementen lettelijk in het water (met bliksem en hagel) vielen, waren onze wedstrijdavonden zonder uitzondering droog, zij het soms tussen de regenbuien door, en werden we steeds weer op mooie zonsondergangen getracteerd. Is dat geluk of was dit de meteorologische magie op de overgang tussen de grote wateren en het vaste land van West-Brabant?

Waar het om ging, een bevrijdend doordeweeks avondelijk zeilwedstrijdje met borrel, was voorspelbaar aangenaam. Natuurlijk is er hard gewerkt, zijn er schenen gestoten, is er gevoeterd en geprotesteerd, er is zelfs een aanvaring geweest (voor zover ik weet zonder schade), maar op weg naar huis had ik steeds het ontspannen gevoel, dat ik normaal gesproken alleen heb, als ik de gehele dag gezeild heb.

Die laatste wedstrijd op 29 juni begon voor mij en zeilmaat Marco de Vries met de afmelding van onze opstappers, de belangrijksten van het seizoen, n.l. onze echtgenotes. Een slecht voorteken. En gegeven de stand van zaken in het algemeen klassment na de vorige wedstrijd, hadden we wel geluk nodig om de Second Love in te halen en Vick’s Blue achter ons te houden.

Laat weg uit de haven. Dat kon dit jaar. Er hoefde geen enkele keer geschut te worden, omdat de sluizen niet in gebruik waren. Is de blauwalg op het Volkerak aan het verdwijnen, net nu er een besluit over verzouting aan lijkt te komen? Of is het gewoon nog niet warm genoeg geweest? Hoe dan ook, prima, geen gestress. Maar wat een gedoe gaat dat worden als we in de toekomst met schuttende sluizen te maken krijgen vanwege wisselend waterpeil op het Volkerak.

Terug naar de wedstrijd. Zo veel mogelijk wegblijven uit de Steenbergse kant van het Volkerak om het wier te vermijden. Dat is dit jaar, lijkt het, een grotere plaag dan vorige jaren en specifiek op de locatie van de start en de eerste boei, S2, waar we over het algemeen nog met heel andere dingen bezig zijn, dan “op de uitkijk staan voor groene slierten”.

Voor wat het waard is, ik heb horen zeggen dat de waterzuivering van het Waterschap, die hier achter de dijk ligt, zijn werk zo goed doet dat het water hier helderder is dan elders op het Volkerak. En net als op het IJsselmeer leidt dat tot meer licht voor de waterplanten. Het zou overigens ook helemal andersom kunnen zijn: er komen via die waterzuivering nog zoveel nutrienten in het water, dat de planten er extra door bemest worden. Hoe dan ook, alleen regelmatige maaibeurten gaan dit gedeelte van de wedstrijdbanen redden, als we onze wedstrijden niet tot een soort casino (“wel of geen wier in de kiel”) willen laten verworden. Tijdens de wedstrijd bij tegenvallende snelheid even “de motor in zijn achteruit”, voelt echt niet goed, ondanks het feit, dat we hebben afgesproken, dat dit bij ernstige verdenking van de aanwezigheid van een “groene rem” gewoon mag. Ik geloof dat alleen de Second Love deze taktiek een keer heeft toegepast (tot hun eigen grote teleurstelling, was mijn indruk), maar waarschijnlijk hadden vele anderen het ook moeten overwegen.

De boot met de laagste rating behoort ntuurlijk theoretisch gezien voorop te varen. Dat is toch een vervelend gegeven, vooral bij en direct na de start. Slim wint het dan glansrijk van snel. De rondedans bij de gele boeien is en blijft het spectaculairste gedeelte van de wedstrijd. Daar waren onze opstappers het over eens. Overigens leek er leek dit jaar nog minder structuur in de starttaktiek te zitten dan vorige jaren of heb ik dat altijd gemist. Vanuit bijna alle koersen (behalve voor de wind). Zelfs vanuit stilliggen. Over stuurboord en bakboord. We hebben het allemaal wel een keer geprobeerd. Zelfs indringen, met als gevolg een haastig ontwijkrondje vlak voor de start.

En dan de boeien ronden: in eerste instantie de juiste boei en dan stuurboord of bakboord? Ook niet makkelijk ;-), zeker als de ronding niet logisch lijkt. In de eerste wedstrijd kreeg meer dan de helft een diskwalificatie aan de broek. Veel discussie natuurlijk, maar regels zijn regels. En het stond toch echt zwart op wit op het banenplan. Wie o wie had het fout gedaan? En dat eerlijkheid “hoog in het vaandel staat” werd wat mij betreft wel bewezen door het feit, dat de schipper van de Sail4fun nog na de uitslag liet weten dat de GPS/tracker op zijn telefoon aangaf, dat hij de betreffende boei toch ook verkeerd had gerond, ondanks het feit dat hij eerder dacht van niet. Zelf zijn we in de 4de wedstrijd gezellig keuvelend naar de verkeerde boei gevaren.

Mijn opstappers waren er eigenlijk het meest over verbaasd, dat er geen scheidsrechters o.i.d. nodig waren om tijden waar te nemen en geschillen te beslechten. “Zelfs de tijden houden jullie zelf bij (terwijl het af en toe om seconden gaat).” Hoe is het mogelijk dat dat goed gaat? Natuurlijk hadden wij het belang van de zomeravondwedstrijden een beetje opgeklopt. Het gaat natuurlijk ook niet om niets. Maar toch is het mooi om je te beseffen, dat het zo werkt, omdat iedereen naar eer en geweten meewerkt.

Tegen het einde van deze wedstrijd zakte de wind helemaal weg. Handig voor de schepen die om 20:30 uur vertrokken waren en handig voor de schepen die voorop voeren. Second Love worstelde met het wier. Two Parts (vertrokken om 19:30 uur) waren we net voorbij en Vics Blue hadden we eerder achter ons gelaten, maar die kwam toch nog onverwacht sterk opzetten in het laatste rak naar de finish. We hielden hem maar net achter ons. Hoe kon dat nu? Direct na de finish even in de achteruit en ja hoor, er kwam een sliertje wier onder de boot uit.

En dan het rekenwerk voor de daguitslag en, omdat dit de laatste wedstrijd van het seizoen was, voor het algemeen klassement. Het nivellerende idee achter de ratings is mooi. Ieder schip heeft kans om te winnen, maar het kan jaren duren voordat het nivelleren zijn werk heeft gedaan. Toch goed dat we dat doen. Ik hoorde laatst, dat dit ook in de roeiwereld bij de veteranen (masters noemen ze het tegenwoordig) wordt gebruikt: het doet er niet toe of je in je eentje in een skif of met zijn achten in een acht roeit, het doet er niet toe of je 36 of 63 bent, door de ratings kan iedereen winnen. Een op statistieken gebaseerd systeem, hetgeen natuurlijk wat makkelijker is, als je vaak dezelfde afstand roeit. Maar goed dat wij de leeftijd of de zeiljaren er niet bij betrekken, want dan wordt het erg complex.

We hadden al eerder bedacht, dat als er niemand tussen ons en Vics Blue zou komen, dat we dan het algemeen klassement zouden winnen, zij het met slechts een half punt. En zo geschiede. De wedstrijd werd gewonnen door Vics Blue, maar in het algemeen klassement kwam de Witte Wind op de eerste plaats. Een half punt verschil, maar dat was genoeg. Schijnbaar het kleinste verschil ooit. Is dat een aanwijzing dat de ratings beginnen te werken? Toch een verrassing wat mij betreft. Overigens wel steeds het gevoel gehad dat er meer in de Witte Wind zit, maar geen duidelijk idee hoe ik dat er uit moest halen. Dit jaar een achterstagspanner en een nieuwe fok gekocht. Dat maakt dus verschil.

Enfin, uit pure emotie en euforie heb ik vergeten om een toespraak te houden bij de prijsuitreiking. Is ook niet mijn ding. Jan den Hartog wel. Volgende keer beter. Maar dat wordt natuurlijk wel wat moeilijker met een extra strafpuntje bij de rating. Wedstrijdcommissie, bedankt voor de organisatie. JustBeYou bedankt voor jullie steeds vroege uitvaart voor het leggen van de boeien. Mark, bedankt voor het rekenwerk. Bedankt iedereen, die heeft meegevaren, voor de sportiviteit. Het was een mooi jaar. Volgend jaar wordt vast even mooi.

Groeten, Paul Hagens (Schipper, Witte Wind)